Hepimiz Gökyüzü Olmak İstedik 3 - Deliler ve Ce...

Masal nasıl bitiyordu?"
"Ejderhanın ruhu azat edilir ama onu özgür bırakan kişiye zincirlenir."
"Ruhunuz kalbimde güvende Lordum."
"Döndük dolaştık, yandık, kavrulduk ama yine sende tutuklu kaldık.

Ateş Lordu gökyüzüne doğru elini uzattı, artık kanatları vardı, artık geceye ve güne dokunabiliyordu ama artık yıldız orada değildi. Boşluğu, sadece boşluğu kavrayan parmaklarını sıktığında gözlerinden yaşlar süzüldü. Üst üste gözlerini kırpıştıran mavilikler yoktu, neşeli kıkırdamalar yoktu, gelecek ihtimali ve bedellerin mükafatı da nihai sonucu da yoktu. Sadece yokluğu vardı.
"Gela!" diye feryat etti. Eteklerine dolanan küçük bir çocuk gibi ağladı. "Onu bana geri ver, Gela..."
Hareket edemedi. Bir adım daha atamadı ve kendini bıraktı.
Gökyüzünden aşağı.
Yıldızı yoksa gökyüzünün ne anlamı vardı?

Daren etrafına baktı ve bir asır önceyi anımsadı.
Bir asır önce yetişememişti, bir asır sonra yetememişti.
Sonsuz yaşama sahipsen, sonsuz kayıplar da yaşarsın.

Ben sana küsmüştüm, senin haberin yoktu."
"Ben sana mahvolmuştum, senin haberin vardı.

Bir yıldız gibi görünüyorum."
"Sen yıldızların soyundansın."
Nasıl hissediyorum biliyor musun, bana bakarken tutulan dilekler hiç gerçekleşmemiş gibi hissediyorum.

Ağlayarak başımı kaldırdım ve üzerine doğru akan sonsuz mavilikle göz göze geldim.
Hep gökyüzüne kaçmıştım.
Şimdi gökyüzü tarafından bile yalnız bırakılmıştım.

Kimse bana dostunun seni mahvedecek şeyleri öğrendiğinde artık düşmanın olduğunu söylememişti.