Trena li Stasyona Xwe Digere

Trên ne tenê alaveke hatûçûyê ye. Ew bi qasî ku dikare ji bo me bibe alaveke muhim a jiyana rojane, nostaljiyekê bi me re çêbike, pêwendiyên me yên komelî xurttir bike, berê me veguhêze bo derve, rengekî nû li hez û têgihiştina me zêde bike, herweha dikare ji aliyê dîrokî, civakî û demografiyê ve rê li ber guherînkarî û desttêwerdana welatê me jî veke, erdnîgariya me bi hev û erdnîgariyên serwer re girê bide, carna bibe sînor di navbera me de û me parçe bike û carna jî bibe alava kontrol, serkutkirin û sirgûnê. Ev kitêba ji 17 nivîsarên 17 nivîskarên ji dever û şêwezarên cuda yên kurdan pêk hatî, dixwaze nîşan bide ka trên di nezera nivîskaran de miqabilî çi ye, wateyeke xwe ya çawa bo wan heye, tesîreke çawa li wan kiriye û ew wek alavekê di peywendeke çawa de wê bi cih dikin, bi çi awirî li wê dinihêrin.   (Tanıtım Bülteninden)